De Majoor

Zo komt de hond bij de Majoor en zijn vrouw terecht. Jaren leven ze samen, de Majoor leest zijn oorlogsboeken, zijn vrouw alle andere. Zij is bibliothecaresse geweest en weet daar heel veel van. Nu is het zover dat de Majoor vertrekt. Eerst naar het zieke huis, daarna soms weer thuis, een andere keer midden in de nacht weer naar het zieke huis. Tot op de dag dat de Majoor niet meer terugkomt. Vanaf dan moet Tassen het met de vrouw van de Majoor doen, Mevrouw Thorkildsen. Hij heeft er niet veel vertrouwen in.

Drakenwater

Tot zijn grote verrassing blijkt Tassen met Mevrouw Thorkildsen te kunnen praten. Ze verstaan elkaar. Het gaat niet goed met haar. Ze drinkt veel te veel drakenwater.  Dat scoren ze samen  in een grot in de stad. Het haalt haar onderuit. En ze vergeet Tassen uit te laten. Soms komt Pup met zijn Teef. Die twee willen Mevrouw Thorkildsen uit haar huis halen. Niet dat het ze lukt. Tassen en zijn mevrouw blijven bij elkaar.

Zuidpool

Zij begint hem het verhaal van Amundsen te vertellen. De man die met 200 honden naar de Zuidpool trok. Tassen kan zich niet voorstellen hoeveel dat er zijn. Zij knipt er honderd voor hem uit. Samen houden ze zo de moed erin. Genieten van hun wekelijkse uitstapje naar de Bibliotheek. En naar het Café dat erbij hoort. Voor Tassen mag het zo blijven. Maar wie heeft het eeuwige leven? Mevrouw Thorkildsen in elk geval niet.

Onbekommerd

Een roman geheel uit het perspectief van een hond, er zijn er niet veel. Niet zomaar een hond, nee een filosofisch en humoristisch exemplaar. Verfrissend en onbekommerd becommentarieert hij de wereld om hem heen. Genieten dus van dit buitengewone verhaal.