Schilderijtje

In de vuurtoren kunnen ze een beetje op adem komen. Allen kijkt zijn ogen uit. Overal staan schilderijen van de vuurtorenwachter. Hij is er danig van onder de indruk. Als ze de volgende dag opgehaald worden, krijgt hij een klein schilderijtje mee. In het kille landhuis van zijn grootouders denkt hij dikwijls terug aan de vuurtorenwachter. Samen met zijn moeder schrijft hij een bedankbrief en ook daarna klimt hij geregeld in de pen. Nooit komt er een antwoord. Zou de vuurtorenwachter hen vergeten zijn?

Papegaaiduiker

Allen zit al op kostschool als hij teruggaat naar Papegaaiduikerseiland. Hoe zou het met Postlethwaite zijn? Is hij daar nog? Op weg naar de veerboot hoort Allen dat Benjamin er nog steeds woont. Maar vuurtorenwachter is hij niet meer. Die tijd is voorbij. De vuurtoren doet geen dienst meer.  De vuurtorenwachter heeft een nieuwe missie, hij verzorgt een jonge papegaaiduiker. Die vogels hebben het eiland lang gemeden. Nu is er één gewond aankomen waaien. Samen zoeken ze naar zandspiering, het favoriete eten van de papegaaiduikers. 

Ongeopend

Schilderen doet Benjamin nog wel. Alle muren hangen vol met zijn schilderijen. Zo heeft hij alle drenkelingen geschilderd. Allen hangt er ook tussen. Alleen is hij nu wel een kop groter en veel sterker. Ook vindt Allen alle brieven die ze ooit schreven. Ongeopend in een doos. Wat is daarmee aan de hand? Allen neemt de tijd om alles te ontdekken, samen met Benjamin woont en werkt hij op Papegaaiduikerseiland.

Cadeauboek

Als je favoriete Engelse kinderboekenschrijver samen met je favoriete Engelse illustrator een boek maakt, dan moet je het lezen en ik raakte gelijk ontroerd door dit prachtige verhaal. Kinderen kunnen het zelf lezen vanaf ongeveer acht jaar. Het is een prachtig boek om cadeau te geven en om het heel vaak voor te lezen.