Nijmegen

Twan is acht jaar als op 22 februari 1944 zijn stad Nijmegen door de geallieerden wordt gebombardeerd. Het gebeurt heel onverwacht, het bomalarm was net ingetrokken, de hemel weer helder als de vliegtuigen op de terugweg naar hun bases hun vernietigende lading loslaten. Twan, op weg naar school, moest nog even een boodschap voor zijn moeder doen. Zo kan hij op het laatste moment schuilen in een portiek, waar ook een peuter in een wandelwagentje op haar moeder staat te wachten. Alles om hen heen is kapot, de apotheek van Twans vader, zijn ouders en kleine zusje Fien zijn dood. 

Tekenen

Wanhopig gaat Twan met het meisje op weg naar zijn tante in de oude benedenstad. Ook daar chaos en wanhoop maar de meeste huizen zijn nog intact. Twan en het meisje, Paula heet ze, worden door de familie in huis genomen. Paula kan echter niet blijven, ze wordt bij de nonnen ondergebracht. Vanaf zijn zolderkamertje kan Twan het klooster waar ze is zien. Hij kijkt uit over de binnenstad, het maakt een verpletterende indruk op hem en zoals hij voor het bombardement ook al vaak deed, hij begint te tekenen. Alle huizen die hij ziet, zelfs de huizen die weg zijn, tekent Twan.  Zo houdt hij zijn herinneringen aan de verwoeste stad levendig. 

Strijd

We volgen Twan op weg naar volwassenheid, in zijn strijd om het behoud van de stad. De nieuwe tijd brengt plannen om de Benedenstad tegen de vlakte te gooien. Twan kan het niet verdragen. Samen met zijn dierbaren die hij in de loop der jaren heeft leren kennen probeert hij dit desastreuze verloop te keren. Redt hij dat of is het een vergeefse strijd tegen de macht, het geld en de ambtenarij?