Cato woont samen met haar vader, haar moeder is bij haar geboorte overleden. Cato vindt haar vader maar een saaie piet. Er zit geen enkele fut in hem, hij zit maar neerslachtig op de bank. Alle vragen die ze over haar moeder heeft worden door hem afgewimpeld.  Ook is er buurvrouw Cornelia. Die helpt in de huishouding, kookt en bemoeit zich ook met Cato. Cato gruwt van haar. Helemaal als ze de praatjes die rondgaan gehoord heeft. Cornelia zou haar man vermoord hebben. 

Bioscoop

Alles verandert als Cato in contact komt met Mevrouw Kano. Cato ziet in huis een kaartje liggen met de uitnodiging om naar de oude bioscoop te komen. Ze gaat er naartoe en treft er Mevrouw Kano. Die zet Cato dadelijk aan het werk want er zullen binnenkort bezoekers komen. Elke keer maar één per voorstelling. Cato kan haar mooi helpen, vindt Kano. Al snel komt de eerste bezoeker. Cato mag niet bij de voorstelling zijn maar nieuwsgierig als ze is gaat ze toch stiekem kijken. Het rare is dat ze wel de film ziet maar niet Kano en de bezoeker. Ook bij de volgende voorstellingen gaat het zo. 

Konijn

Thuis escaleert de toestand. Cornelia laat Cato’s konijn ontsnappen. Cato houdt zielsveel van hem. Ze wordt zo kwaad op haar vader dat ze haar spullen pakt en naar de bioscoop verhuist. En daar komt ze langzaam maar zeker te weten welke films er draaien. Dat ze daar zelf een rol in speelt. Dat ze misschien antwoorden kan krijgen over haar moeder. Dat Kano niet is wie ze lijkt te zijn. Maar wie is ze dan wel?

Laagjes

Goldewijk heeft een prachtig boek geschreven, met heel veel laagjes en een verrassend einde. Je kunt het als een spannend boek lezen, wat veel kinderen zullen doen, als volwassene kijk je er toch anders naar. Het is een genot dit boek te lezen, het sprankelt en fonkelt, je kunt het slecht wegleggen. Het is dus niet alleen voor kinderen, het is voor iedereen van 9 tot 99 een heerlijk boek.