Gorigheid

Je krijgt al snel door dat het leven van een agent in Amsterdam nogal hectisch kan zijn. Lieke heeft dat ook het liefst, liever een achtervolging dan een saaie dag. Eens in de zoveel tijd moet ze verplicht een half jaar administratief werk bij de recherche doen. Dat heeft absoluut niet haar voorkeur, toch leert ze daar ook veel. Ook de diensten in het cellencentrum zijn niet altijd leuk. Een zeurende arrestant met kiespijn. Lieke is zo aardig paracetamol voor hem te halen, ze weet hoe naar kiespijn kan zijn. En als dank een bekertje gorigheid over je heen krijgen.

Pineut

Een scooterrijder achtervolgen, een jonge jongen. Doodsbang voor de politie maar vooral voor zijn vader. Had een bon voor rijden zonder rijbewijs kunnen krijgen, nu is hij echt de pineut. Op de fiets patrouilleren en door een bouwvakker bij een ‘dode’ man geroepen worden. Een dode die toch iets minder dood blijkt te zijn dan gedacht. Toch zijn het niet deze gebeurtenissen die de hoofdmoot van het boek zijn. De slechtnieuwsgesprekken maken indruk, de reanimaties, de slachtoffers van huiselijk geweld, de (bijna) zelfdodingen en niet te vergeten het incident waarbij ze zelf slachtoffer wordt van geweld.

Foute grappen

Lieke Hester geeft een inkijk in het gevarieerde werk van een politieagent. Beeldend, je krijgt het gevoel echt met haar mee te lopen. Empathisch, voor veel mensen kan ze begrip opbrengen. Niet oordelend, zo probeert ze door het leven te gaan. Dat dat wel eens mislukt is heel begrijpelijk. En de foute grappen, ook dat snap je als lezer. ‘Het kan ook nooit normaal’!! Wie meer van Lieke Hester wil lezen kan terecht op https://liekeschrijft.amsterdam/.