Palliatief

Hiskes wereld stort in. Ze belt met haar vriendin Djuna, ze kennen
elkaar al veertig jaar. Djuna is arts, heeft dagelijks met patiënten met
darmkanker te maken.  Djuna komt gelijk langs, spreekt haar moed in, samen
zullen ze ervoor gaan. Maar het is veel erger, er zijn uitzaaiingen, Hiske zal
niet beter worden, een behandeling zal alleen palliatief zijn, als dat
tenminste is wat ze wil. Hiske bedenkt zich niet, ze gaat ervoor. Het wordt
bestraling en chemo.

Wonder

Ze wordt er doodziek van, heeft pijn, pijn, pijn. Op voorspraak van Djuna komt ze
in het VU terecht. De aanpak daar is een verademing. Duidelijke uitleg, er
worden nieuwe scans gemaakt, de oorzaak van de pijn wordt gevonden, er lijkt
een mogelijkheid om te opereren. Zal er dan toch een wonder geschieden?

Schrijven

Er zijn dagen, soms zelfs weken, dat ze ziek, zwak en misselijk is. Nergens aan
denkt. Alleen is met de pijn. Maar er zijn ook tijden dat het beter gaat. Hiske
begint haar leven te overdenken. Hoe ze Ruud ontmoette, samen een kleine woning
betrokken en als studenten leefden. Hij is kunstenaar, Hiske heeft een studie
journalistiek gedaan in Boston. Heeft daarna jaren in Moskou bij Derk Sauer’s
magazine gewerkt. Terug in Nederland wordt ze lector bij een uitgeverij en doet
freelance opdrachten. Schrijven is voor Hiske belangrijk. Een verhalenbundel en
een literaire thriller heeft ze al op haar naam. Ze besluit nog één boek te
schrijven, het boek over het jaar dat de dood haar op de hielen zit.