Centraliste

Maar Ruby wil meer. Ze heeft een baan als centraliste bij de telefoonmaatschappij gevonden. Ze bedient de schakelborden met verve, alle telefoonverbindingen worden in die dagen nog handmatig in een centrale tot stand gebracht, haar kundigheid valt op. Nu het Amerikaanse leger op zoek is naar centralistes, de VS heeft zich gemengd in de Grote Oorlog (WOI) in Europa, is Ruby één van de eersten die zich daarvoor aanmeldt. Ze komt door de strenge keuring en vertrekt na een gedegen opleiding met veertig andere jonge vrouwen naar Frankrijk.

Frankrijk

In Frankrijk komt Ruby in Chaumont terecht. Niet direct aan het front maar wel een belangrijke post met een veldhospitaal en heel veel telefoonverkeer. Er is absolute geheimhouding over wat ze aan de telefoon horen, er zijn codes die ze uit het hoofd moeten leren, die bovendien wekelijks veranderen, het werk is zwaar maar nooit eentonig. Samen met haar collega’s draait ze lange diensten. En dan gebeurt wat ze nooit heeft voorzien, ze wordt verliefd. Het kan niet en het mag niet, niet van haarzelf en zeker niet van haar moeder. Maar wat kan ze doen? Haar gevoelens onderdrukken? Wegkijken en negeren? Of volgt ze toch haar hart?

Levensbelang

Het werk van de centralistes in WOI is lang onderbelicht geweest. Ze hadden niet echt een militaire rang, maar hadden wel de eed afgelegd en vielen onder militair gezag. Hun werk om de communicatie tussen front en achterland zo goed en snel mogelijk te laten verlopen, was voor het leger van levensbelang. Pas in 1979, 60 jaar nadat de vrede getekend was, werden ze erkend. Aan de hand van nagelaten brieven en dagboeken en verpakt in een romantisch oorlogsverhaal schetst Runyan op schitterende wijze de importantie van het werk van deze jonge vrouwen.