Testament

Ze ontmoetten elkaar toen hij bij haar op kantoor kwam om een testament te laten maken. Er was onmiddellijk een klik, ze bleken beide een Ierse achtergrond te hebben, ze gingen samen een broodje eten.  Het was het begin van alles. Maar nu is het allemaal voorbij. Connor is dood, fietsongeluk. Hij was op weg naar haar. En Ana rouwt, maar ze kan het met niemand delen. Niemand weet van hun affaire. Ana benoemt zichzelf als executeur testamentair, het testament liep al via hun kantoor. Zo denkt ze toch nog wat contact met Connors leven te houden.

Troost

Ze denkt dat dat troost zal brengen. Maar zo werkt het niet. De confrontaties met zijn weduwe Rebecca leveren alleen maar meer stress op. Ana wordt er bijkans gek van. Neemt dingen mee uit Connors huis, het brengt geen verlichting. Haar eigen man en kinderen lijden onder de onverschilligheid die ze voor hen aan de dag legt. Alles gaat mis, alles gaat kapot. Hoe kan ze nog verder met haar leven? Wie kan haar helpen? Wie begrijpt haar? Niemand, niemand, niemand.

Stroom

Crossan neemt je als lezer mee in de koortsachtige zoektocht van Ana. In een stroom van korte vaak staccato-achtige zinnen waarbij veel genoemd maar weinig uitgesproken of verklaard wordt. In één alinea vlieg je heen en weer door de tijd, de korte hoofdstukjes springen van de hak op de tak, als lezer moet je het hoofd er goed bijhouden. Wie dat lukt leest een fantastisch mooi boek, soms poëtisch, dan weer rauw, over een jonge vrouw, echtgenote, moeder die haar verdriet nergens kwijt kan en niet meer weet hoe verder te gaan. Een boek om in één adem uit te lezen en dat je nog lang zal heugen. Eerder verscheen van Crossan het boek ‘Toffee’.